Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012


Μόλ
ις επέστρεψα από το πρώτο μου τριήμερο στην Θεσσαλονίκη. Και σε όποιον το λέω, με κοιτάζει με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Πρώτα με έκπληξη, μετά με τρόμο, στην συνέχεια με λύπηση και στο τέλος με απορία. Προσπαθώντας να μαντέψουν τι άλλη σιχαμένη ‘διαστροφή’ κρύβω μέσα μου. Ελπίζω εσύ, να μη με κρίνεις το ίδιο αυστηρά.

Ίσως να φταίει ότι όλοι οι παιδικοί μου φίλοι πέρασαν σε πανεπιστήμια της Αθήνας, οπότε δεν υπήρχε κανένα φοιτητικό σπίτι να με περιμένει να πάω να αράξω κανένα δεκαήμερο μετά την εξεταστική την εποχή που πήγαινα πανεπιστήμιο.
Ή ότι ποτέ μου δεν είχα την ‘τύχη’ να έχω γκόμενα Σαλονικιά.

''Παντού γύρω μου βλέπω 19χρονες ακατέργαστες εκδοχές της Στικούδη, της Χρηστίδου, της Καντζά και των υπόλοιπων κοριτσιών για τις οποίες αργότερα (παρα)μιλάγαμε όλοι. Αλλά καμία Ζυγούλη. Αυτή είναι πραγματικά one of a kind''
Η ουσία είναι πως τα χρόνια πέρασαν και εγώ άκουγα τον Μητροπάνο να μιλάει για Λαδάδικα και δεν ήξερα ποτέ ακριβώς τι εννοούσε. Όλα αυτά μέχρι και το περασμένο Σάββατο πρωί, όταν και βρέθηκα πάνω για δουλειές.

Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα είναι ότι όντως πρόκειται για φουλ ερωτική πόλη. Και μάλιστα όλες τις ώρες και σε όλα της τα σημεία.
Ακόμη και στις έντεκα το πρωί, στο πύργο Τριγωνίου (σ.σ.το δίδυμο αδελφάκι του Λευκού Πύργου στην Άνω Πόλη), λίγο πριν αρχίσουν και καταφθάνουν τα τουριστικά λεωφορεία.


Εκεί είδα ένα 18αρή να κουτουπώνει την -ασχημούλα αλλά πρόθυμη- «δικιά» του ακριβώς πάνω στα μεσαιωνικά τείχη. Προς τιμή του, σταμάτησε όταν με είδε να πλησιάζω. Και περίμενε να γυρίσω την πλάτη μου πριν συνεχίσει την «διείσδυσή» του στην ιστορία της πόλης
Όσον αφορά τα υπόλοιπα ''κλισέ'' που έχουμε οι χαμουτζήδες για την καρα-καλόνα του Θερμαΐκού και τους κατοίκους της, αυτά τα είδα ένα ένα να βγαίνουν αληθινά μπροστά στα μάτια μου.
Συγκεκριμένα οι Θεσσαλονίκεις είναι όντως περισσότεροι φιλόξενοι. Σίγουρα από ότι έχω συνηθίσει, ζώντας στην Αθήνα. Αλλά και περισσότερο από ότι περίμενα ερχόμενος.
Ξεκινώντας από το παλικάρι της δημοτικής αστυνομίας μου με είδε σταματημένο παράνομα μπροστά στον Λευκό Πύργο προκειμένου να βγάλω φωτογραφίες και, όταν άρχισα να ξεφουρνίζω δικαιολογίες, απλά μου είπε «Χαλάρωσε θα πάθεις τίποτα. Κάνε την δουλειά σου. Δεν ενοχλείς».

Και μετά ήπιε μια γουλιά από τον φραπέ του (να άλλο ένα κλισέ που βγήκε αληθινό).
Και συνεχίζοντας με σερβιτόρους, μπάρμεν, περιπτερούδες, ταξιτζήδες και όποιον άλλο είχα την τύχη να συναναστραφώ.
Επίσης οι Θεσσαλονίκεις είναι και περισσότερο χαλαροί. Τουλάχιστον αυτοί που συνάντησα ξαπλωμένους το πρωί στα καφέ κατά μήκος της παλιάς παραλίας.
Ή το απόγευμα (που είχε πέσει ο ήλιος) να αναλύουν τα υπαρξιακο-γκομενικά τους στην ανακατασκευασμένη προβλήτα του ΟΛΘ με φόντο τις Αποθήκες και τους γερανούς.

Αλλά δεν τους κατηγορώ αφού και εγώ, έχοντας μόνιμη θέα σε μια τέτοια θάλασσα, έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να πέσει μέσα στην μαρμίτα με την ραστώνη και να σαπίσει μέχρι να ξανάρθει το καλοκαίρι.

Ο ήλιος έλαμπε όλο το διάστημα που βρέθηκα Θεσσαλονίκη, οπότε δεν μπορώ να φανταστώ πόσο μίζερα γίνονται τα πράγματα όταν βρέχει, χιονίζει και μπουμπουνίζει
Όσον αφορά τις γυναίκες, οι οποίες έμοιαζαν να είναι παντού τριγύρω μου, είναι αλήθεια ότι ντύνονται σαφώς πιο σέξι από την Αθήνα.
Επίσης όμως είναι -κατά κανόνα- περισσότερο βαμμένες και μακιγιαρισμένες, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι ότι βρίσκονται πάντα ένα μικρόφωνο μακριά από το να ανέβουν στην πίστα και να αρχίσουν να τραγουδούν.
Στο τέλος της ημέρας η Θεσσαλονίκη στα μάτια μου, τα μάτια ενός πρωτάρη, μοιάζει με μια υπέροχη πόλη για να ζήσεις.
Ένα μέρος όπου μπορείς να ξεκινήσεις την μέρα σου με χαλαρό καφέ στα πέριξ της Αριστοτέλους,

Να την συνεχίσεις με ούζο και ψαρο-μεζέδες στα Λαδάδικα.

Και  να την αποθεώσεις «γλυκά» σταματώντας στον Ελενίδη για τραγανά τρίγωνα με πλούσια κρέμα.

Καθώς επίσης για πουράκια στον Χατζηφωτίου,  φρεσκοψημένο τσουρέκι στον Τερκενλή και λαχταριστή μπουγάτσα  στον Χρυσό.

Αυτό ακριβώς που έκανε πριν πάρω μια γερή μυρωδιά από τα ψαγμένα μπαράκια της Βαλαωρίτου και γενικά του κέντρου, τα καλύτερα από τα οποία μπορείτε να τα δείτε εδώ.
Άσε που η νέα παραλία, στην οποία πήγα Κυριακή πρωί, είναι ταυτόχρονα το καλύτερο φάρμακο τόσο για το hangover όσο και για την δυσπεψία.

Αν πάσχεις από το πρώτο απλά αράζεις με θέα την θάλασσα.
Αν υποφέρεις από το δεύτερο απλά αρπάζεις ένα ποδήλατο και αρχίζεις να τρέχεις κατά μήκος της.
Για το τέλος, ότι μένει να ειπωθεί το είπε πρώτος ο Άρνολντ.
Salonica, I'll be back.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012



Ντοκιμαντέρ για την πυρκαγιά του 1917




Το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Μακεδονικών και Θρακικών Σπουδών σε συνεργασία με το Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης παρουσιάζει την αρχαιολογική ταινία “1917. Η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης”.

Η πυρκαγιά του 1917, που...
κατέκαψε μέσα σε δύο μέρες, με τη βοήθεια του Βαρδάρη, το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, υπήρξε ένα καταλυτικό γεγονός στην ιστορία της πόλης. Περισσότεροι από 70 χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν άστεγοι, ενώ καταστράφηκαν μνημεία, δημόσια κτίρια, υπηρεσίες και καταστήματα. Η πόλη που βγήκε μέσα από τα ερείπια ήταν μια καινούρια πόλη, μ’ ένα νέο πολεοδομικό σχέδιο, που φιλοδοξούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας νέας εποχής. Όλεθρος και αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα, η πυρκαγιά ζωντανεύει μέσα από σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφημένο υλικό από ελληνικά και ξένα αρχεία και τις αναλύσεις έγκριτων ερευνητών.

 “1917. Η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης”, αρχαιολογικό ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 30’.00’’
Σενάριο-σκηνοθεσία:    Eλένη Στούμπου-Κατσαμούρη, αρχαιολόγος-σκηνοθέτρια
Eπιμέλεια παραγωγής: Αγγελική Στρατή, αρχαιολόγος,
   Προϊσταμένη Α.I.Μ.Θ.Σ.
Παραγωγή: A.Ι.Μ.Θ.Σ., 2012.


Η ταινία θα προβάλλεται σε συνεχόμενη προβολή ταυτόχρονα, στον υπαίθριο χώρο της Ροτόντας και το αμφιθέατρο του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης, στις 11, 12, 13 και 14 Οκτωβρίου 2012.

Ώρες προβολής
Ροτόντα: 8’.30’-15’.00’’
Κέντρο Ιστορίας: 10’.00’’-14’.30’’
Πληροφορίες: τηλ.  2310-209.603

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

 Έπεσε το κινητό σας τηλέφωνο στο νερό; Δείτε τι να κάνετε!












Σας έπεσε το κινητό σας τηλέφωνο στο νερό κατά λάθος;...

Μην απελπίζεστε! Δείτε τι μπορείτε να κάνετε ώστε να το σώσετε!
Άσχημο αλλά συμβαίνει καμιά φορά. Εκεί που καθόμαστε ωραία και καλά, ξαφνικά πέφτει το κινητό μας μέσα σε μια λακκούβα με νερό και νεκρώνει...
Τα καλά νέα είναι ότι δεν ήρθε και η καταστροφή, μπορούμε να σώσουμε το κινητό τηλέφωνο!
Τα κακά νέα είναι ότι υπάρχει και περίπτωση να μην καταφέρετε να το σώσετε τελικά.
Τι μπορείτε να κάνετε;
Όλο το μυστικό βρίσκεται στο χρόνο!
Δράστε γρήγορα, πολλές φορές είναι θέμα δευτερολέπτων, ώστε πλέον να μην λειτουργήσει ποτέ!
Αφαίρεση μπαταρίας
Αυτό που πρέπει να κάνετε για αρχή, είναι να αφαιρέσετε την μπαταρία του αμέσως, μην επιχειρήσετε να το απενεργοποιήσετε.
Έτσι ξερά: αφαιρέστε γρήγορα την μπαταρία!
Αυτό θα αποτρέψει τυχόν βραχυκύκλωμα των κυκλωμάτων του, με αποτέλεσμα να μην προλάβουν να αχρηστευτούν.
Σκουπίστε την μπαταρία με ένα πανί και αφήστε την σε ξηρό περιβάλλον ώστε να στεγνώσει πλήρως. Υπάρχει περίπτωση βέβαια η μπαταρία να μην ξαναλειτουργήσει, αλλά μπορείτε εύκολα να την αντικαταστήσετε.
Το ιδανικό βέβαια θα ήταν να την αντικαταστήσετε με καινούρια, ακόμα και αν λειτουργήσει.
Σκούπισμα κυκλωμάτων κινητού τηλεφώνου
Έπειτα, ανοίξτε το κινητό τηλέφωνο και σκουπίστε τα βρεγμένα κυκλώματα με ένα πανί με ικανότητα απορρόφησης νερού.
Κάντε το απαλά, σε σημείο μόνο να το ακουμπάτε ώστε να απορροφηθεί το νερό.
Το ιδανικό θα ήταν να λύσετε ότι μπορείτε από τα ηλεκτρονικά του μέρη και να τα σκουπίσετε προσεκτικά ένα προς ένα.
Αν δεν έπεσε σε νερό ακριβώς...
Αφήστε το κινητό σας κοντά σε κάποια θερμάστρα(όχι πολύ κοντά), για τουλάχιστον 3 μέρες! Μη νομίζετε ότι επειδή φαίνεται να στέγνωσε μέσα σε 1 ημέρα, ότι έχει στεγνώσει ολοκληρωτικά!
Μέσα σε "απόκρυφα" σημεία, έχει ακόμα κάποια υγρασία, την οποία δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε.
Κάντε λιγάκι υπομονή και δώστε του χρόνο να στεγνώσει πλήρως, μην βιάζεστε, είναι πολύ σημαντικό αυτό!
Γιατί από τη στιγμή που θα το επαναλειτουργήσετε και θα κυκλοφορήσει ρεύμα στο ηλεκτρονικό του κύκλωμα, αν υπάρχει και η ελάχιστη υγρασία, πιθανόν να το καταστρέψει από βραχυκύκλωμα.
Συμβουλές
Γενικά πάντως, είναι καλό να κρατάμε τις επαφές μας, αποθηκευμένες όχι μέσα στο κινητό μας τηλέφωνο, αλλά στην κάρτα sim.
Έτσι σε περίπτωση κάποιας ζημιάς, να μην χάσουμε και τις επαφές μας μαζί με το κινητό μας τηλέφωνο.
Αν τώρα έχουμε και πολύτιμες φωτογραφίες, βίντεο, κλπ, φροντίστε να τα κρατάτε και κάπου αλλού backup (πχ στον υπολογιστή σας).
Να θυμάστε: το κινητό σας τηλέφωνο, δεν θα ζήσει για πάντα... θα σας αφήσει τότε που δεν το περιμένετε...


Επανέρχεται η λαϊκή στη Ροτόντα- Επανέρχονται και οι αντιδράσεις












Την επαναλειτουργία της λαϊκής αγοράς στην περιοχή της Ροτόντας σχεδιάζει ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Θεσσαλονίκης, πρόθεση την οποία φαίνεται ότι υποστηρίζει...

η διοίκηση του κεντρικού δήμου. Ωστόσο, το όλο εγχείρημα, προτού ακόμη γίνουν ενέργειες για την υλοποίησή του, φαίνεται ότι συναντά σφοδρές αντιδράσεις από εκπροσώπους εμπόρων.
Ο πρόεδρος του Οργανισμού Λαϊκών Αγορών Θεσσαλονίκης, Μιχάλης Πάππου, μιλά για μία πρότυπη λαϊκή, η οποία θα έρθει να καλύψει το σχετικό κενό που υπάρχει στο κέντρο της πόλης. «Είμαστε σε συνεννόηση με το δήμο Θεσσαλονίκης για τη δημιουργία λαϊκής στη Ροτόντα. Μάλιστα, εκπονήσαμε μελέτη για τη λειτουργία της, καθώς θέλουμε η συγκεκριμένη λαϊκή να είναι πρότυπη και να μη δημιουργεί κυκλοφοριακά ή άλλα προβλήματα», σημειώνει ο κ. Πάππου.
Η μελέτη προβλέπει ότι θα δημιουργηθεί μία μικρή λαϊκή 100 θέσεων, με ομοιόμορφους πάγκους, η οποία θα αστυνομεύεται, έτσι ώστε να μην αποτελέσει εστία παρεμπορίου. «Η φιλοσοφία μας είναι να γίνουν πολλές και μικρές λαϊκές αγορές. Ετσι, θέλουμε να δημιουργηθεί άλλη μία στην οδό Δεσπεραί και άλλη μία στη δυτική πλευρά του κέντρου της Θεσσαλονίκης», υπογραμμίζει ο κ. Πάππου.
«Αυτοί που σχεδιάζουν να λειτουργήσει λαϊκή αγορά στην περιοχή γνωρίζουν ότι η Ροτόντα είναι μνημείο; Δικαίως είχε καταργηθεί στο παρελθόν. Εκτός αν προωθείται εκ νέου, στο πλαίσιο... αναβάθμισης της πόλης», λέει καυστικά ο αντιπρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Παντελής Φιλιππίδης. Προσθέτει ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει να αναδείξει τα μνημεία της. «Αν ανάδειξη ενός μνημείου σημαίνει ότι δίπλα του θα λειτουργεί λαϊκή, πρόκειται για μία αντίληψη την οποία δεν καταλαβαίνω», καταλήγει ο κ. Φιλιππίδης.
«Αρκετά υποβαθμισμένο είναι το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, όπου κυριαρχούν τα σκουπίδια και το λαθρεμπόριο, δε χρειάζεται μία λαϊκή, η οποία θα επιδεινώσει τα προβλήματα», αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου Επαγγελματιών Ιστορικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, Χρήστος Νικολόπουλος.

Πληροφορίες: Αγγελιοφόρος

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

 Το πρώτο ανάποδο γκάλοπ παγκοσμίως έγινε στη Θεσσαλονίκη!





Ο Αντρέας και ο Δαμιανός είναι δύο ανήσυχοι νέοι από τους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Στον ελεύθερο χρόνο τους...

βάζουνε τη φαντασία τους να δουλέψει και δημιουργούν απίστευτα βίντεο. Θυμάστε το βίντεο με τις βουτιές στο σιντριβάνι του Λευκού Πύργου; Εάν δεν το είδατε κάνετε κλικ ΕΔΩ. Το νέο βίντεο των παιδιών παρουσιάζει το πρώτο ανάποδο γκάλοπ με το Δαμιανό να κρεμιέται ανάποδα και να... φέρνει τα πάνω κάτω.
Απολαύστε το βίντεο που προβλήθηκε στην εκπομπή freefall της TV100.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

 
 
H ιστορική αλήθεια για το έμβλημα
Από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ είπαν ότι το σήμα που είχε χθες η φανέλα της ομάδας (ο Δικέφαλος με ανοικτά φτερά που κρατά σπαθί και κορώνα) ήταν το έμβλημα που
χρησιμοποιήθηκε στις φανέλες του 1976, όταν η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα. Η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε πιο παλιά...

Το 1972 εμφανίστηκε η φανέλα που συνδέθηκε με τη μεγάλη ομάδα του ΠΑΟΚ της συγκεκριμένης δεκαετίας. Ασπρόμαυρη, με τέσσερις λευκές και τρεις μαύρες ρίγες. Στο μέρος της καρδιάς υπήρχε ραμμένο το έμβλημα του ΠΑΟΚ σε μεγάλο μέγεθος.Το παράδοξο με αυτό το σήμα, είναι ότι ο Δικέφαλος αετός κρατά σπαθί και κορώνα. Με αυτή τη φανέλα και αυτό το έμβλημα ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κύπελλο του 1972 και αγωνίστηκε κόντρα στον Άγιαξ το 1973. Το γιατί ο ΠΑΟΚ χρησιμοποίησε ως έμβλημα τον Δικέφαλο αετό με τα ανοικτά φτερά, παραμένει ένα ερώτημα στο οποίο κατά καιρούς έχουν ακουστεί από τους παλαιότερους ποδοσφαιριστές του συλλόγου διάφορες απαντήσεις, από τις οποίες καμία δεν έχει υιοθετηθεί επίσημα και δεν έχει αποδειχθεί.

Φανέλα με το σήμα της UMBRO ο ΠΑΟΚ φόρεσε για πρώτη φορά το 1978 και σε εκείνες τις στολές δεν υπήρχε το έμβλημα του συλλόγου.
paok24.com